Horasan’in meshur bir valisi, muhterem ve mubarek bir idarecidir. Ancak
yonetime gecince ister istemez hatalar da yapar, zulum de isler. Nitekim bir
gece mahallede rahatsizlik verip sIkâyetlere sebep olan bazi basibos
kimseleri toparlayip valinin huzuruna cikarmak uzere onlerine katarak
goturen bekciler, bir ara bir suclunun sokaklardan birine dalarak kactigini
gorurler. Pesine dusen bekciler sokakta onlerinde yuruyen Heratli masum bir
demirciyi, kacan sendin, diyerek yakalayip suclular arasinda valinin
huzuruna cikarirlar. Geceleri halki rahatsiz eden bu suclulara olan
kizginligi sebebiyle ayirim yapmadan, sorusturma geregi duymadan emir veren
vali : – Bunlarin hepsini de atin zindana. Akillari baslarina gelinceye kadar
kalsinlar orada!. Geceleri halki rahatsiz edip de sIkâyetlere sebep olmak
neymis anlasinlar, der.
Boylece aksam gec vakte kadar coluk cocuk rizki icin calismaktan yorularak
evine donmekte olan Heratli demirci de suclular arasinda zindani boylamaktan
kurtulamaz. Uzerine kapatilan zindan kapisinin arkasindan kirik gonulle
yaptigi bedduasi ise sundan ibaret olur :
– Rabb’im, der. Beni evimde uyutmayanlari sen de evlerinde uyutma. Sabahlara
kadar onlar da uyuyamasinlar yataklarinda!.
O siralarda evinde yatagina uzanan vali ise, daha gozlerine uyku girer
girmez muthis bir sarsinti ile uyanir. Hemen firlar yatagindan, bakar ki
deprem filan yok. Sukurler olsun ruyaymis, diyerek tekrar uzanir yatagina.
Ne var ki yine gozunu kapar kapamaz ayni sarsinti baslar. Yine firlayip saga
sola bakar.. Derken sabahlara kadar mazlum demirci zindanda nasil uyumazsa
zalim vali de evindeki yumusak yataginda oyle uyuyamaz…
Insafli vali, sabah olunca, "Bunda bir hikmet olabilir, birine bir zulum mu
yaptim acaba?!", diyerek hapishane mudurunu cagirtip sorar.
– Bu gece sabaha kadar uyuyamadim. Bir mazlumun bedduasini mi aldim acaba,
der. Mudur Bey kendisinin de isittigi bir mahpusun duasini anlatir.
– Rabbim beni evimde uyutmayanlari sen de evlerinde yumusak yataklarinda
uyutma, diye dua eden bir demirci vardi hapishanede..
– Hemen o demirciyi getirin buraya, der. Vali, huzuruna getirttigi
demircinin sucsuzlugunu ogrenince ozur dileyerek serbest birakirken
tembihini de soyle yapar :
– Basina boyle bir is gelirse hemen beni ara!.
Demirci cevabini beklemeden verir :
– Seni neden arayayim? Bana zulmeden sen degil misin? Ben seni degil, beni
senin zulmunden kurtarani arar, muracaatimi yine O’na yaparim. Zira O (celle
celaluhu), senin evini sabahlara kadar basina yikacak halde sallamasaydi sen
yine beni aramayacak, zulmunu surdurmekten geri kalmayacaktin.
Mazlum demirci cikip giderken, insafli valinin gozyaslarini tutamadigi
gorulur.
MadMaXTЯ MuЯaD TЯ 